Over een kronkelend schelpdier die in zijn eigen huis het
leven geeft.
Op een matzwart keramiekje ligt hij in zijn eigen schelp. Een
centimetertje of 10 is ie. Dit is niet zo maar een opengemaakte kokkel uit de
waddenzee. Het is schelpdier-superman? In ieder geval is ie grijswit
gemarmerd. En hij krijgt het heet onder zijn voeten omdat er flinke vuurtongen
onder hem zich een weg naar boven likken. Uit stress begint hij zichzelf van
zijn eigen schelp te kronkelen maar vergeet dat hij vastzit met een dikke
onbreekbare spier. Hij kronkelt als een dolle in het rond. Een regenbuitje sake
krijgt hij er ook nog eens overheen. Totdat zijn bewegingen verkleinen en
verkleinen, om uiteindelijk te verstillen.
De chefkok snijdt hem in perfect identieke schijfjes en
besprenkelt deze met druppeltjes azijn. Hij smaakt naar coquille maar dan met
een iets vastere structuur. Ik kan bijna niet geloven dat ik het eet. De rest
van mijn avond hier aan het strand met ondergaande zon vlakbij Fukuoka is hij
sowieso het onderwerp van gesprek en ik heb - geloof ik - net een juweel van een
verhaal voor de komende borrels het komende jaar geoogst.
Pfffff
Christel
De website van Dimsum Reizen maakt gebruik van cookies. Deze cookies onderscheiden we in de categorieën functionele, analytische, advertentie en Social Media Cookies.