Reisverslag Birma 2013

van onze Zuidoost -Azie regiodeskmanager Susanne Weijts

Reisverslag van een rondreis door Birma in juni 2013 met een bezoek aan Yangon, Bagan, Mandalay, Inle meer, Loikaw en Kalaw

Eindelijk komt een grote wens uit, ik ga naar Birma! Sinds ik bij Dimsum werk heb ik al veel landen in Zuid- oost Azië mogen zien maar Myanmar ontbrak nog. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten en ben dan ook reuze nieuwsgierig!

Wilt u met Susanne uw Birma plannen maken? Neem dan contact met haar op! 

Na een lange vlucht kom ik aan in de drukke en opzienbarende stad Yangon.  Aangezien ik nog niet kan inchecken ga ik meteen de stad verkennen! Het eerste wat mij opvalt zijn de telefoons op straat waarmee je nog steeds kunt bellen. Ik weet niet beter dan dat je thuis een telefoon hebt of zelfs een mobiele telefoon. Daarnaast bekijk ik met veel plezier en een tikkeltje ongeloof de vele Britse gebouwen op uit de Brits- koloniale tijd. Alsof de tijd heeft stil gestaan. In een lokale eettent sleurt de gids mij aan mijn arm de drukte in, wat een chaos en gedrevenheid van al die mensen! “what would you like to try, chicken curry or fish?” Mijn eerste ervaring met de Birmese keuken is een feit!

Ik zit op het vliegveld van Yangon met een sticker op mijn T-shirt van de betreffende luchtvaartmaatschappij. Ik vraag of mijn vlucht op tijd vertrekt? De dame vertelt mij dat mijn vlucht vanzelf wordt omgeroepen en ik moet wachten op het omroepbericht. Gelukkig mijn vlucht vertrekt op tijd! Het voelt meer als toeval dan dat het zo bedoeld is afgezet tegen de ogenschijnlijke chaos op het vliegveld.

Bagan is uitgegroeid tot een toeristische trekpleister maar daarentegen zeker de moeite waard om te bezoeken! De vele tempelcomplexen behoren terecht tot één van de mooiste ter wereld! Ik besluit de tempelcomplexen per fiets te gaan verkennen. Helaas begint het onderweg enorm hard te regenen en onweren. We schuilen maar even bij een klein theetentje en raken aan de praat met een lokale familie. Of ik even de baby wil vasthouden? En plotseling verschijnen overal mobiele telefoons om foto’s te maken van mij en de Birmese baby die mij wel een tikkeltje verbaasd aankijkt. Vragen worden op me afgevuurd; waar ik vandaan kom, hoeveel broers en zussen ik heb en of ik getrouwd ben? Zodra het droog is nemen we afscheid en fietsen we verder. Ik sluit de dag af met een prachtige zonsondergang op de top van een tempel, wauw wat een uitzicht!

Hello Miss Hello Miss … Overal op de U Bein’s Bridge word mij gedag gezegd. Een prachtige plek waar Birmezen ook graag komen. De gids vertelt mij dat de brug in 1849  is gebouwd en afgelopen winter nog voor een deel was ingestort vanwege de hoge waterstand. Een beetje onzeker wandel ik dus deze brug over. Rond 10:30 uur lopen we in sneltreinvaart naar Amarapura om te zien hoe tientallen jonge monniken van de kloosterschool in rijen door de straat lopen om hun eten in ontvangst te nemen in hun bedelnappen zoals het Birmees boeddhisme voorschrijft. Een interessant fenomeen dat ik nooit eerder heb mogen zien. Ik neem een kijkje in de keuken waar de stank, honden en vliegen mij tegemoet komen. Langs de weg zie ik diverse kinderen met schaaltjes op schoot zitten, ik vraag aan de gids wat ze doen? Hij vertelt mij dat deze arme kinderen de restjes krijgen. Ik heb gelukkig nog wat snoepjes en kleurpotloden in mijn tas en geef deze aan de kinderen er verschijnt een grote glimlach.

Het Inle meer stond hoog op mijn lijst van plaatsen in Birma die ik graag wilde zien. Ik begin in het plaatsje Nyaungshwe, de uitvalbasis voor het Inle meer. Dit is een gezellige plaats vol met winkels en restaurantjes . De volgende ochtend vertrekken we het Inle meer op, wauw wat een mooie plek. Een prachtig meer omringd door berglandschap. Ik maak uiteraard een boottocht en bezoek hier vele drijvende plantages een bijzonder gezicht! ’s Middags maak ik samen met mijn gids een trekking naar een klooster. Onderweg word er overal naar mij gezwaaid en word ik nieuwsgierig aangekeken. Ik kom een vrouw tegen die net van het platteland komt en vraag of ik van haar een foto mag maken? Tuurlijk geen probleem! Ze vraagt of wij bij haar thuis willen komen? Eenmaal aangekomen bij haar huis verontschuldigt ze zich en vertelt ze dat ze maar een klein huisje van bamboe heeft. Binnen wordt er heet water gekookt op een vuurtje en krijgen we ook mango. Wat een gastvrijheid en vriendelijkheid ! Al snel komt haar man en dochter ook thuis een kijkje nemen. Aangezien ik ben verbrand vraagt de dochter of ze mij mag insmeren met thanaka, een smeersel gemaakt van de thanakaboom, dat dient als zonnebrandcrème, make-up en gezichtsverzorging. Ik ben aangenaam verrast door de gastvrijheid en vriendelijkheid van deze familie!

Na een lange en vermoeiende boottocht komen we aan in Phekong hiervandaan rijden we naar Loikaw, onderweg moeten we vaak stoppen om mijn permit en paspoort kopie af te geven. Loikaw en omgeving zijn (gelukkig) nog niet druk bezocht door toeristen en daardoor extra interessant!

De reden dat ik naar Loikaw reis is vanwege het Padaung volk, of ook wel ‘longneck’ of ‘giraffenvrouwen’ die hier leven. Ik bezoek hier een traditionele markt waar ik echt de enige toerist ben en waar je duidelijk merkt dat de mensen hier geen toeristen gewend zijn. Op de markt vind je vele volkeren zoals de Padaung, Pa’o en Kayah. De mannen die naar deze markt komen, komen vooral om met elkaar te drinken. Er wordt veel te veel gedronken als je het mij vraagt en af en toe lopen er dan ook flink wat gekken dronken rond.  Een lokale delicatesse wordt hier met huid en haar verslonden; gebakken kikkers en spreeuwen! Uiteraard word ik ook hier weer vriendelijk ontvangen en gevraagd om alles te proberen. Ik besluit een slokje gestookte rijstwijn te proberen maar dit is toch niet echt mijn drankje, enorm sterk! Ik verbaas mij erover dat mannen hier zoveel van drinken. Na de markt gaan we opzoek naar de Padaung vrouwen. We stoppen ergens langs de weg en lopen vervolgens een dorpje in. Al snel zie ik de eerste Padaung vrouw. Wat een eng gezicht al die ringen om haar nek en onder haar knieën! Ik vraag aan haar hoe oud ze is maar ze vertelt mij dat ze dat niet meer weet. De gids vertelt mij dat veel Padaung vrouwen naar Thailand zijn verhuist vanwege betere inkomsten ook vertelt ze mij dat de traditie van de Padaung langzaam uitsterft omdat veel kinderen de ringen niet meer dragen. We bezoeken een aantal Padaung families waar ik hartelijk word ontvangen en waar ze erg open zijn over hun levenswijze en tradities. Ik krijg van de laatste Padaung familie waar ik kom een prachtige zelf geweven doek mee omdat ik hier de kinderen potloden en stickers had gegeven.

Terug in Loikaw word ik door een aantal vrouwelijke monniken uitgenodigd om een meditatie bij te wonen, opnieuw een bijzondere ervaring!

Mijn laatste stop is Kalaw, ooit gesticht als Brits Hill station. Dit is echt opnieuw een totaal andere plaats in vergelijking met de eerder bezochte plaatsen. Ook deze plaats staat vol met prachtige nog intacte Brits koloniale huizen. In Kalaw zelf vind je een leuke markt, wat restaurantjes en winkels. De omgeving van Kalaw is prachtig en ik zal hier een bezoek brengen aan het olifantenkamp. Hier hebben ze een project opgezet om de olifanten te beschermen. Ik rijd met de auto naar het Kamp (in Magwe), je kunt er ook voor kiezen om hier een trekking heen te maken. Eenmaal aangekomen ga ik samen met een gids richting de olifanten. Er wordt mij verteld dat ik de olifanten eerst wat bananen mag geven. Daar sta ik dan voor vier grote olifanten die mij alle vier hongerig aanstaren. Ik probeer elke olifant even veel bananen te geven want anders worden ze jaloers. Na het voeren van de bananen gaan we richting het water. De olifanten en hun verzorgers gaan eerst. Met enige twijfel loop ik ook het water in. En daar sta ik dan in het water met twee grote liggende olifanten die intens genieten van het wassen. Het is een mooi gezicht om te zien hoe goed te olifanten hier verzorgd worden. Nadat we de olifanten grondig hebben gewassen maak ik een heerlijk klein ritje op een van de olifanten terug naar het kamp. De eigenaresse vertelt mij dat de focus niet op het olifant rijden ligt maar op de verzorging van de olifanten. ’s Avonds zijn de olifanten dan ook vrij om gewoon zelf weer de jungle in te gaan. Voordat we vertrekken plant ik een prachtige jonge boom om bij te dragen aan dit initiatiefrijke eco-project.

Een fantastische reis door dit bijzondere en zeer vriendelijke land!
 

Susanne Weijts, juli 2013