Hiken over de Chinese Muur
Heavens!
Ik zag haar al van verre de stenen trap die mij toegang zal gaan verlenen tot de grootse Chinese Muur afkruipen. Ze zweette als een otter maar bleef vriendelijk kijken naar haar man die bezorgd omhoog keek. Tree voor tree kwam voor haar de vaste grond dichterbij. Haar beige zonnehoed beschermde haar helderblauwe ogen. Ik keek haar vanaf de eerste trede vol verwachting recht in de ogen aan. En? Is het gaaf daar boven op de Muur? Ze lachte breed en riep in onvervalst Amerikaans: “I am totally wrecked! De treden zijn hartstikke hoog en steil dat het is! Dan ben je eindelijk boven en guess what? Dan moet je dus vanaf zo’n toren met een zelfde hellinggraad weer naar beneden. Hoe deden ze dat toen? Heavens, I made it down though and it’s amaaaazing, riep ze ondanks al haar afzien enthousiast uit. Ze wiste het druipende zweet van haar hoofd. En ik moest dus nog aan deze tocht beginnen. Wat staat me te wachten?
Zesduizend kilometer lang, zes meter hoog, zeseneenhalve meter breed
Vijf minuten later sta ik dan echt zelf boven op de legendarische Chinese Muur. Het beroemdste verdedigingswerk op aarde. Om de noordelijke Barbaren tegen te houden toentertijd. Zo’n zes duizend kilometer lange, gemiddeld zes meter hoge en zeseneen halve meter brede muur, gebouwd op de kammen van een berg. Hoe kan het? Maar het is. De Muur waar ik op loop is gebouwd in de Ming Dynastie op eerdere gebouwde delen door arbeiders die hiermee hun belasting betaalde of hun straf weg werkten. Het uitzicht is verbluffend prachtig met al die frêle witte en roze bloesemboompjes vol in bloei. Hoe ver je ook kijkt naar beide kanten, je ziet de muur slingeren over de bergkammen als een trotse draak in rust.
Vier uur , zeven kilometer
Ik loop in vier uur een prachtige route over de muur vanaf Jinshanling, van de opgang bij Brick Crenel helemaal naar het oosten richting Simatai, voorbij de kabelbaan, via de prachtige maar megasteile Flower Tower naar de East Five Window Tower. Daar daal ik af naar de East Gate waar onze transfer terug naar ons hotel op ons wacht.
Bovenop de Flower Tower kijk ik naar S die het laatste steile ongerestaureerde stuk opklautert naar mij toe. Kijk maar niet achterom denk ik, het is bijna loodrecht naar beneden. Met een blij gezicht komt S boven en juicht. Wat is het gaaf, wat is het prachtig! En weet je wat het tofste is? We zijn zowat helemaal alleen! Alsof de Muur voor ons is gebouwd en zich speciaal voor ons ontrolt. Het was het eindje rijden vanuit Beijing (een dikke 2 uur) echt meer dan waard. We gaan dit nooit meer vergeten!
Christel was in April 2024 op de Chinese Muur boven Beijing.
PS: Wij hebben er zo’n vier uur over gedaan met rustpauzes op de torens, dus we deden lekker rustig aan. Als je nog langer wil trekken over de muur dan raad ik aan te beginnen in Gubeikou en dan te wandelen naar Jinshanling. Bedenk dat je dan wel 7 uur aan het lopen en klimmen bent. Slapen in een hotel in de buurt is dan wel een goed idee.
