Suigei Sake - Dronken Walvis

De donkere staart van de walvis staat als logo op het grote grijze gebouw vormgegeven door strakke lijnen.

In dit strakke grijze gebouw gebeurt het. Hier gaat de Dronken Walvis - want dat betekent Suigei letterlijk - te keer in vaten en flessen.
Zo gezellig als de naam van deze prijswinnende sake uit Kochi klinkt, zo strak oogt het gebouw. De naam is afgeleid van een feodale landheer van weleer die zichzelf de bijnaam 'dronken heer in een zee van walvissen' gaf. Dat wat er van over bleef is de Dronken Walvis.

BAQM5LxbMwabJZEBZTkG8zAs1tE83fVqJ4j7SV5n

Strakke marketing

De bar bij de brouwerij waar we verschillende sake van het huis mogen proeven, ziet er niet minder strak uit. Het geheel is fantastisch vormgegeven, ik kan niet anders zeggen. Een indrukwekkende video-loop op een van de gigantische hoge muren laat keer op keer hetzelfde zien , namelijk hoe de toji - sakemeester - Makota Myoujin een mooie prijs in ontvangst neemt. Suigei Sake wordt sinds 1872 gebrouwen uit het zachte water van de Kawaga Rivier, de beste rijst uit alle windstreken van Japan en koji (een schimmel dat het fermentatieproces op gang brengt) en is een droge sake, vol umami die achterin je tong even lekker blijft hangen. De verschillende sake die ik proef uit het jaar 2024 hebben stuk voor stuk een mooie smaak met een bittertje op het eind, die het goed doet bij Katsuo no tataki (gegrilde bonito) waar de regio Kochi ook zo bekend om is.

De Tijger van Aki

Maar het feit dat Suigei een van de bekendste van de 19 Sakebrouwerijen in Kochi is, kies ik het toch niet als mijn favoriet. Mijn hart gaat sneller slaan bij de kleinere, meer traditioneel ogende, brouwerij Akitora of wel de Tijger van Aki.

De brouwerij heet naar een krijgsheer van weleer met de klinkende naam Aki Kunitora wat dus later Aki Tora werd. Tora betekent tijger en Aki staat voor de machtige familie die lang stand hield in vroegere tijden en later naam gaf aan de regio. De huidige brouwerij stamt uit 1903 en de oprichter was een jeugdvriend van niemand minder dan de oprichter van Mitsubishi - zijn geboorteplaats is namelijk ook Aki- die hem financiele steun verleende om de brouwerij te beginnen.

Oud hout en witte koeklaag

De brouwerij huist in een oud houten gebouw met van die prachtige gebogen balken die je vaker op het Japanse platteland ziet. Deze gebogen hoofdbalk stut het dak en verdeelt de druk zoals een romaanse boog in onze Europese kerken.

De grote vaten zijn niet meer van hout maar van plastic en ijzer, maar het brouwproces gaat nog gewoon zoals een eeuw geleden. Wel experimenteert de meester volop in soorten rijst, koji, lengte van fermentatie en precentages van polijsten. Het is duidelijk een creatieve durfal. Ik loop nieuwsgierig langs de vaten en mag dan zelfs via een ladder in de vaten kijken, waar een dikke prut aan het fermenteren is. Er ligt een dikke witte koeklaag op het brouwsel dat her en der scheuren vertoont en het ruikt wat zoet met een prikkel.

Umami in de sake

Na de rondleiding door de tent mogen we eindelijk het resultaat proeven en - tjongejonge- deze proeverij is werkelijk een regelrecht feest. We proeven sake met verschillende percentages gepolijste rijst uit flessen met stuk voor stuk vrolijke etiketten. Hoe hoger het percentage op de fles, hoe minder gepolijst, hoe rauwer de maak. En die rauwe smaak, daar hou ik van! Geef maar door die van 80% op het etiket - dus sake waar de rijst tot 20% weg is gepolijst.

Alle andere sake die we proeven, vind ik echt heel erg lekker. Niet te droog, zeker niet zoet, maar met een diepe ronde smaak die lekker blijft hangen zonder te bitter te zijn. Met deze Akitora snap ik voor het eerst het idee van umami in de sake. Hoezeee! Flesje mee in de koffer dus!