De Karakorum Highway

Een van de meest legendarische reizen die men in Azie kan maken is de tocht over de Karakorum Highway, tussen China en Pakistan. Deze weg brengt je door fabelachtige berglandschappen met uitzicht op de pieken van de Karakorum, Hindu Kush en Pamir gebergte.

Wij reisden over het Chinese deel van de Karakorum Highway en bezochten de Baisha, Bandil en Karakuli meren, bedwongen de ontelbare haarspeldbochten op de Panlong Road en verkenden de graslanden en Tadzjiekse dorpen rondom Tashkurgan.

Bekijk hier de foto's van deze reis: 

Onze reisavontuur begint in Kashgar, eeuwenoud knooppunt aan de Zijderoute, strategisch als het gelegen is tussen China, Pakistan, Afghanistan, India en Centraal-Azie. Via Oeigoerse dorpjes omgeven door vele wijnranken, die over alle straten hangen, rijden we langs richting het gebergte. En al snel zien we de eerste toppen en schitterende rotsformaties. Hier is de toegang tot het Oytagh Glacier park, een bekende weekendtrip voor mensen in Kashgar om even de hitte te ontvluchten en te picknicken in de bergen.

Al snel komen we steeds hoger en we naderen een van de eerste hoogtepunten, het Baisha meer. Zoals met veel in China is dit een heuse scenic spot waar tientallen tourbussen staan, waar de Chinese toergroepen naar het meer lopen om al zittend op een yak en verkleed in çowboy' stijl gefotografeerd te worden.
Wij nemen echter een afslag en rijden naar een andere kant van het meer waar het een stuk rustiger is, en de uitzichten zijn waanzinnig mooi over het op 3300 meter gelegen meer, ook wel het Witte Zand meer genoemd. Aan de overkant van het meer lopen de bergen via witte zandduinen naar het meer.

Wij rijden verder en genieten van de uitzichten over de bergreuzen van de Pamir, de Kongur Shan (7649) en Muztagh Ata (7546 meter). Aan de voet van Muztagh Ata stoppen we bij het Karakuli Meer, vroeger vele malen overnacht, toen stonden er enkele Kirgiese yurts en kun je zo het meer rond wandelen. Nu is het een enorme drukke 'scenic' spot met een parkeerplaats vol toerbussen, officiele wandelpaden en vooral veel hekken waar je niet mag komen. We eten wat bij een vriendelijke Kirgiese familie en reizen snel verder. Er zijn genoeg plekken om te genieten van het landschap zonder het kermis van het Karakuli Meer. 
Wel duiken we nog even de volgende kermis in, het Muztagh Ata Glacier Park. Vroeger bestond dat niet, maar nu kun je met shuttle bussen en het laatste stuk lopen (op 4600 meter!!) tot bij de gletsjers komen van Muztagh Ata. Mocht je nooit een gletsjer van dichtbij gezien hebben, dan is dit zeker een aanrader.

Wij rijden verder richting Tashkurgan, op het hoogste punt passeren we de Kulma pas op 4300 meter, waar de grens met Tadzjikistan is.

Langzaam zien we overal graslanden en kuddes schapen en yaks grazen. Dan komen we aan in Tashkurgan (3094 meter), laatste plaats voor de grens met Pakistan en centrum van de Tadzjieken in deze regio. Ook deze stad is enorm gegroeid. In het moderne stadscentrum kun je tegenwoordig elke avond genieten van traditionele dansen die door de lokale bevolking opgevoerd worden. 

Een van de topattracties van de Karakorum Highway en een van de meest gewilde routes om zelf te rijden in China deze Panlong Road, een oude bergpas langs de Zijderoute.

Waar men vroeger in China vooral in grote groepen reisden, is het bij de jongeren veel meer in om te kiezen voor een stoere selfdrive. Er is zelfs een top 10 van meest gewilde routes, naast een aantal overlandroutes naar Tibet en de Dzukou weg elders in Xinjiang, staat deze Panlong Road met 600 haarspeldbochten (!!!), en als hoogste punt 4100 meter hoog op de bucketlist van veel avontuurlijke Chinezen. 
De weg zelf is verbazingwekkend goed, nieuwe asfaltweg, de vele haarspeldbochten zijn goed te doen, heel wat spannender wegen meegemaakt, maar het uitzicht, zeker na het hoogste punt, is adembenemend.
Op de top kun je nog een eindje verder wandelen, flink buiten adem op deze hoogte, dat wel. En met al die hippe Chinese selfdrivers staan er zowaar overal foodtrucks met koffie, jawel!

Bij de afdaling stoppen we vele malen om te genieten van het uitzicht over het Pamir, Kunlun en Karakorum gebergte.

Als we eenmaal beneden zijn rijden we via een schitterende vallei met kleine Tadzjiekse dorpjes en prachtige graslanden door een desolaat landschap op weg naar het Bandil Meer, weer zo'n azuurblauw bergmeer. Hiervandaan takt de weg zich met een hele slechte weg naar Yarkand, o wat zouden we die graag nemen, maar helaas off limits voor ons.

We keren na een fantastische dag terug in Tashkurgan, waar we besluiten nog een avontuur in de Wakhan corridor aan te gaan.