Ginnan uit Japan
Het is niet wat je denkt.
In Japan eet je naar het seizoen, dus aangezien ik nu - eind oktober - in Japan ben, zie ik de herfstgroenten regelmatig op mijn prachtig opgemaakte schaaltjes verschijnen. En zoals het de Japanse keuken betaamt, worden de gerechtjes vaak zonder veel opsmuk gepresenteerd. Laat de ware aard van de groente maar z’n werk doen, weliswaar op prachtig resonerende keramiek.
Zo ligt er vandaag een stukje pompoen naast een wortel in de vorm van een bloemetje en een schijfje aubergine op een blauwwit schaaltje voor mijn neus. Er ligt een rood gekleurd esdoornblaadje naast. Herfstiger kan het niet.
Naast dit schaaltje staat een rieten mandje met ginnan, smaragdgroene vruchtjes die de kok aan houten stokjes heeft geprikt. De heldere kleur groen valt meteen op. Is dit nou een druif of een olijf misschien?
Wat schetst mijn verbazing? Deze vreemde maar prachtig uitziende vruchtjes zijn het binnenste van de pit uit de gele vrucht van niets minder dan de ginkgo boom. Je eet dit enkel in de herfst.
Plakkerig
Ik liep gisteren in Kyoto nog onder zo’n ginkgo-boom door. Ik ben dol op deze boom met zijn bijzondere waaiervormige blaadjes die knalgeel kleuren in de herfst. Mijn Japanse metgezel verontschuldigde zich voor de indringende geur van de gele ginkgo-vruchten die op de grond lagen en aan onze schoenen plakten. De vruchten gaven inderdaad een vieze geur af.
