Op naar de wijnen van Georgie
Reizen naar de wijnregio van Georgië
Op naar de wijnen van Georgie
Korte reisblog van Sarah Bezuijen - oktober 2017
Afgelopen oktober (2017) reisde ik af naar Georgië, op zoek naar het bourgondische leven aldaar. Na een comfortabele vlucht kwam ik ‘s nachts dan eindelijk aan in Tbilisi, de hoofdstad van
Georgië. Het verbaasde me hoe rustig het was op straat: bijna geen verkeer,
geen mensen, rust en netheid. Dat had ik echt anders verwacht, ik ben gewend aan het drukke Aziatische straatleven ook als is het midden in de nacht. Wat zal dit Euraziatische land me deze week brengen? Mijn eerste indruk van Tblisi is dus Europees, het Aziatische element zie ik nu zo snel nog niet opduiken maar goed, het is dan ook midden in de nacht. Laat dat morgen maar op me af komen zodra de zon zich laat zien. Kom maar op!
Wijnen in Kakhetië
De volgende morgen na mijn aankomst in de stad Tbilisi ging mijn reis direct door naar Kakhetië, een
prachtig berggebied in oost-Georgië. Dit gebied staat voornamelijk bekend om
zijn wijnen, Georgië is immers een van de oudste wijnregio’s in de wereld!
Ondanks dat de traditionele Georgische wijnen bij de meeste mensen nog vrij
onbekend zijn, worden de druiven uit deze regio steeds bekender. En terecht!
Kakhetië heeft een ruim aanbod aan druiven (men zegt dat er wel meer dan 400
soorten druiven zijn waar je uit kan kiezen), maar op dit moment worden er maar
zo’n 38 druifrassen officieel gebruikt voor de commerciële wijnbouw in
Georgië.
Ik stap binnen in een
bekende wijnkelder van Khareba, gelegen in Kvareli. Hier bevindt zich een heel
netwerk aan tunnels, die maar liefst ruim 7 kilometer lang is. Overal waar je
kijkt liggen wijnen opgeslagen, sommige zijn al wel meer dan 30 jaar oud. Ook
voor mij was de Georgische wijn nog onbekend, maar na een uitgebreide
wijnproeverij van verschillende wijnsoorten en waarbij de glazen niet al te zuinig
inschonken werden, snap ik waarom mensen zo gek zijn op deze wijn. Alle wijnen
zijn zo divers en de meeste redelijk soepel te drinken.
Het maakproces van een Georgische wijn is niet te vergelijken met de Europese
wijze. Dit heeft te maken met de manier waarop de wijn wordt gefermenteerd,
namelijk in aardewerken wijnkruiken. Het is een eeuwenoude traditie die vandaag
de dag nog steeds wordt toegepast. Deze gigantische aardewerken wijnkruiken (Qvevri) worden in de grond begraven
waardoor de kruik een permanente temperatuur behoudt. Het sap dat wordt
geproduceerd direct na het persen van de druiven, wordt direct in de ze Qvevri’s gegoten. Zodra de kruik vol
zit, wordt het afgesloten met een deksel dat is gemaakt van een kleimengsel.
Dit om eventuele schimmelziektes te voorkomen. De wijn kan zo’n vier jaar in de
kruiken worden bewaard.
Georgië staat voor lekker eten
Na onze wijnproeverij stond er een heerlijke lunch op me te wachten. Lunchen (daarbij eigenlijk alle maaltijden) in Georgië is een uitgebreide aangelegenheid en er werd flink uitgepakt. Georgie wordt ook niet voor niets het Italië van de voormalige Sovjet-Uniegenoemd. De tafel stond vol met typische lekkernijen zoals walnootsalades, gevulde aubergines, rode bieten, ronde kaasbroodjes (kachapuri’s, mijn nieuwe favoriet), stoofpotjes en vlees van de barbecue, vergelijkbaar met de welbekende shaslick’s. Uiteraard hoort daar ook een bijpassend wijntje of een glaasje Cha Cha bij. Cha Cha lijkt op wodka maar is een destillaat van de overblijfselen van de geperste druiven. Bij een goede maaltijd moet natuurlijk flink geproost worden op traditionele wijze. De Tamada (gastheer) brengt verschillende toasten uit waarbij er wordt geproost op het leven, het eten, op vrede, vrijheid, rijkdom, liefde en dat de hele avond door. Het voelt als een uitgebreid kerstdiner, maar dan om half 4 ’s middags én midden in oktober. En ja wel hoor, ’s avonds mag ik uiteraard weer!
Stoere stadsmuren van Sighnagi
’s
Ochtends reis ik vanuit Telavi (de hoofdstad van Kakhetië) door naar Sighnagi,
een historisch plaatsje gelegen op een heuvel. In de verte zie je de eindeloze
besneeuwde bergtoppen die doorlopen tot aan Rusland, met hier en daar wat
dorpjes in de vallei. Sighnagi is een klein, schilderachtig dorpje waarbij de
geasfalteerde wegen plaats hebben gemaakt door keien en kinderkopjes. Sighnagi
wordt afgeschermd door oude stadsmuren uit de 18e eeuw die het
dorpje vroeger van de vijanden beschermden. Hier slenterde ik lekker rond en
bezocht een lokaal marktje en snel merkte ik dat het leven hier een stuk minder
stressvol is dan in West-Europa.
Ik wandelde langs heel wat vrouwen die aan de kant van de
weg al breiend aan het kletsen waren en zag hun mannen op straat die samen spelletjes
speelden en een glaasje wijn dronken.
Heerlijk relaxt, moet kunnen toch?
Tbilisi Stad; Trend & Traditie
Na wederom wat wijntjes en een bourgondische lunch reisde ik terug naar Tbilisi, de stad waar ik vele positieve verhalen over had
gehoord. De stad kent een mix van oude historische gebouwen met moderne
architectuur; oude kerken worden afgewisseld met moderne gebouwen, en tussen
de brede boulevards met Westerse winkels vind je hier en daar nog wat kleine
buurtsupermarktjes waar de locals samenkomen om de laatste nieuwtjes uit te
wisselen. De stad straalt een Euraziatische sfeer uit, een beetje zoals
Istanbul maar dan met een oude sovjet-inslag. Leuk om naar de verschillen en
overeenkomsten te zoeken.
Mother
Georgia- Ferme vrouw
Ik neem het kabelbaantje naar het Narikala Fort, waar je een prachtig uitzicht
hebt op de stad en waarbij je op de achtergrond wordt bekeken door ‘Mother
Georgia’. De officiële naam van dit reusachtige beeld is Kartlis Deda en is gebouwd in 1958 – het jaar dat Tbilisi zijn
1500-jarig bestaan vierde. Het beeld staat voor de typische “Georgische
Nationale Aard”. Ze draagt een traditionele jurk en in haar linkerhand houdt ze
een kom wijn vast om iedereen te
begroeten die als vrienden komen. In haar rechterhand houdt ze een zwaard vast,
dat staat voor de vrijheid waar de Georgiërs voor hebben gevochten en voor de
bescherming van het volk tegen degenen die als vijanden komen. Pats. Die zit.
Tbilisi Old Town
Door een wirwar van trappetjes en steegjes zigzaggend rond mooie oude houten
huizen met prachtig houtsnijwerk, gekleurde balkons en hier en daar wat
wijnstokken die de straten doen versieren, kom ik uit in de fotogenieke wijk ‘Tbilisi’s
Old Town’. Delen van deze wijk zijn uitgebreid gerenoveerd. Waar sommige huizen
nog net niet op instorten staan, is een aantal huizen volledig opgeknapt met spierwitte
muren en brede pilaren. Oud en nieuw loopt hier door elkaar heen en ondanks het
ietwat gekke straatbeeld heeft deze mengeling zeker z’n charme.
Tbilisi is een populaire, levendige stad in opkomst dat
gelukkig nog niet is overspoeld door het massatoerisme. Er hangt een hele
relaxte sfeer in de stad met overal (Turkse) koffietentjes, barretjes, boetiekjes
en pleintjes waar mensen samenkomen. Alles gaat hier heel gemoedelijk en dat
maakt Tbilisi zo’n ontzettend fijne stad.
Helaas zit ook mijn reis door dit veelzijdige, verrassende
en prachtige land er weer op. Ik mag voor de allerlaatste keer genieten van een
uitbundige Georgische maaltijd voordat ik het vliegtuig in stap richting
Nederland. En ik weet het zeker, dit smaak naar meer! Terugkomen doe ik
zeker; wat is Georgië toch een
verrassende bestemming!
Ontvang onze nieuwsbrief
Cookies en privacy
De website van Dimsum Reizen maakt gebruik van cookies. Deze cookies onderscheiden we in de categorieën functionele, analytische, advertentie en Social Media Cookies.