Pamukkale: wandelen over het witte wonder van Turkije
Toen ik onlangs Pamukkale bezocht tijdens een reis met Turkish Airlines, begreep ik pas echt waarom deze plek zo vaak wordt genoemd in reisgidsen. Witte kalkterrassen, warmwaterbronnen en ruïnes van een eeuwenoude stad – allemaal op één berg. Maar wat me het meest verbaasde? Hoe makkelijk het tegenwoordig bereikbaar is. Mijn oma was hier ruim veertig jaar geleden en vertelde me lachend dat de weg ernaartoe toen een drama was. Nu rijd je er zo naartoe, loop je op blote voeten tussen het warme water, en sta je oog in oog met duizenden jaren geschiedenis.
Een surrealistisch landschap van wit en blauw
Pamukkale – letterlijk ‘kasteel van katoen’ – doet zijn naam eer aan. Een berghelling die lijkt alsof hij bedekt is met sneeuw, maar die bestaat uit glanzend wit kalksteen, gevormd door eeuwenlange afzettingen van mineraalrijk water. Samen met een groep reizigers uit Australië begon ik onze wandeling bovenaan, via de zuidelijke ingang. We liepen op blote voeten over de terrassen, het warme water kabbelde langs onze enkels. Alles om ons heen was wit en lichtblauw, alsof we door een stille wereld van steen en stoom trokken.
De oude stad Hierapolis
Boven op deze wonderlijke terrassen ligt een verborgen schat: de ruïnes van Hierapolis. Deze stad werd in de 2e eeuw v.Chr. gesticht en ontwikkelde zich onder Romeins bewind tot een belangrijk kuuroord. Mensen uit de hele regio kwamen hierheen om te baden in de thermale bronnen en te genezen van allerlei kwalen. Je kunt er vandaag de dag nog ronddwalen langs een groot amfitheater, een necropolis en badhuizen die ooit vol stromend warmwater zaten. Het voelt alsof je twee reizen in één maakt: één door de natuur, één door de geschiedenis.
Het water van Pamukkale: warm, mineraalrijk en heilzaam
Het bronwater van Pamukkale bevat calciumcarbonaat, wat bij afkoeling neerslaat en het iconische witte gesteente vormt. Maar het water is niet alleen mooi; het zou ook een helende werking hebben. Denk aan huidaandoeningen, gewrichtspijn of stress. Tijdens mijn bezoek zag ik mensen zich insmeren met de witte modder, anderen zaten stil in een ondiep poeltje en genoten van de rust. De combinatie van warmte, mineralen en uitzicht heeft onmiskenbaar iets ontspannends.
Een verhaal van verandering
Na mijn bezoek sprak ik mijn oma, die in de jaren ’80 in Pamukkale was geweest. "Je kon het nauwelijks bereiken," zei ze. “Een smalle zandweg, vol kuilen en stof." Vandaag de dag is dat onvoorstelbaar. De infrastructuur is sterk verbeterd: brede wegen, duidelijke bewegwijzering en goede toegangspunten. Vanuit steden als Denizli of zelfs Izmir rijd je er zonder moeite naartoe. Ook parkeren en entree verlopen soepel. Waar vroeger alleen avonturiers kwamen, is Pamukkale nu voor iedereen toegankelijk.
Massatoerisme en de strijd om behoud
Die toegankelijkheid heeft ook een keerzijde gehad. In de jaren ‘90 dreigde Pamukkale haar unieke uitstraling te verliezen door overtoerisme. Auto’s reden over de terrassen, hotels loosden warm water direct op het kalksteen. De witte gloed verdween langzaam. Gelukkig grepen de autoriteiten in. De hotels aan de voet van de berg werden gesloopt, verkeer werd verboden en bezoekers worden nu geleid over vaste looproutes. Waterstromen worden zorgvuldig gereguleerd om de terrassen vochtig en gezond te houden. Toch zie je dat sommige delen droger zijn dan vroeger. Klimaatverandering speelt daarin mogelijk ook een rol.
Zo plan je je bezoek
Wil je Pamukkale zelf ervaren? Dit zijn mijn tips:
- Ga vroeg of laat op de dag: Dan is het rustiger én het licht is mooier voor foto's.
- Kies voor de zuidelijke ingang: Je begint dan bij Hierapolis en loopt van boven naar beneden.
- Neem een handdoek en stevige tas mee: Je loopt op blote voeten, dus schoenen en sokken moeten mee de tas in.
- Wees voorzichtig: Het kalksteen is op sommige plekken glad. Kijk goed waar je loopt.
Waarom Pamukkale je bijblijft
Wat Pamukkale zo bijzonder maakt, is de combinatie van natuurkracht en menselijke geschiedenis. Je loopt letterlijk over miljoenen jaren gevormd kalksteen, terwijl boven je de ruïnes liggen van een beschaving die hier genezing zocht. Het is niet alleen mooi, het is indrukwekkend. En hoewel sommige terrassen droger zijn dan vroeger, blijft het totaalplaatje indrukwekkend. De manier waarop Turkije deze plek behoudt én bereikbaar houdt, is bewonderenswaardig.
Conclusie
Wat Pamukkale zo bijzonder maakt, is de combinatie van natuurkracht en menselijke geschiedenis. Je loopt letterlijk over miljoenen jaren gevormd kalksteen, terwijl boven je de ruïnes liggen van een beschaving die hier genezing zocht. Het is niet alleen mooi, het is indrukwekkend. En hoewel sommige terrassen droger zijn dan vroeger, blijft het totaalplaatje indrukwekkend. De manier waarop Turkije deze plek behoudt én bereikbaar houdt, is bewonderenswaardig.
