Persoonlijke reistips Sri Lanka

Op deze pagina vindt u een aantal persoonlijke tips van onze medewerkers. Zij hebben allemaal regelmatig in Sri Lanka gereisd en weten natuurlijk waar de leukste stadjes zijn, de mooiste natuurparken, de leukste hotels, de mooiste stranden en de leukste routes.

Ik dacht eigenlijk dat je fatsoenlijke safari's alleen in Afrika kon maken. Daar bedoel ik mee: daar waar je wilde dieren echt kunt zien vanuit een open jeep waar je op staat en waar je haar dan wappert in de wind terwijl de jeep al hotsend en klostend over een paadje van rode aarde scheurt. Ik dacht niet dat dat in Azie kon. Dat komt omdat mijn partner ook een keer op safari is geweest. In India. Na vier uur rondrijden waren ze twee voetafdrukken van een vermeende tijger verder. En daar moesten ze heel blij mee zijn. Ze hadden verder geen beest gezien. Zelfs geen vogel. En stiekem verdacht hij de gidsen ervan dat ze er iemand op uit hadden gestuurd om met een stok met aan het uiteinde een plastic  tijgerklauw gebonden, wat afdrukken te maken om westerse toerist tevreden te stellen. Nou is dit laatste helemaal natuurlijk niet waar. Zo denken Indiase gidsen niet. Ik heb dus gezworen om nooit een safari te doen. Temeer omdat ik het ook een bedenkelijke activiteit vind. Een beetje met een hoop jeeps wilde dieren in hun habitat op jagen! Laat ze met rust!

Maar ik ben om. Door deze Olifanten-safari die ik deed met mijn twee kinderen in Minneriya (Habarana). Ik ging er met weinig hoop op af. Ik had die plastic tijgerklauw aan een stok steeds voor mijn ogen dansen. Maar de jeep viel al mee. Het is een echte jeep met open dak! Mijn kinderen stonden er al in te juichen. En daar gingen we. Al hotsend en klotsend over, ja, een onverharde weg van rode aarde. De stofwolken stoven op achter ons en onze haren wapperden in de wind. En na een dik half uur rijden, begon ik toch stiekem te denken, ik kon niet anders; zie je wel. Niks te zien. Maar dan plots trapte onze chauffeur van nauwelijks veertien lentes jong hard op de rem. En wees met wapperende vingers naar de bosjes. Look! En ik keek. En wat we zagen waren twee immens grote olifanten met hun kind. Ze stonden met hun slurf aan een tak te trekken terwijl de baby toekeek. Zo vertederend. En zo dichtbij! 

In totaal hebben we letterlijk meer dan 80 olifanten geteld die aan deze grote plassen kwamen drinken. Door de droogte kwamen ze in grote getale en van ver om hier te drinken. Een machtig gezicht! En met hen honderden prachtige vogels. Zwartnek-kraanvogels, reigers,secretarisvogels en vele vele felblauwe ijsvogels.
Sinds deze safari kijk ik weer terug thuis elke natuurfilm met aandacht en liefde. En kijk reikhalzend uit naar nog zo'n prachtig avontuur!

Christel van Bree
Zomer 2012


 

Al een paar dagen kijken we er naar uit wat vandaag zal gaan gebeuren. We mogen plaatsnemen op de veranda van het Queens Hotel midden in het oude culturele centrum van Kandy, vlakbij het grootse meer om daar getuige te zijn van een van de grootste festivals van Azië! Het Peradera Festival. Al meer dan 150 jaar wordt dit 10-daagse festival gevierd in Kandy. Het is het festival waar het heiligste van het heiligste van Sri Lanka naar buiten word gedragen in processie en vereerd: de Heilige Tand van Boeddha. Wie de Tand heeft , heeft de macht over Sri Lanka. En dat begrepen de Britten maar al te goed dus zij hebben bij het kolonialiseren van Sri Lanka als een haas de tand in beslag genomen. Maar zoals aan alles een end komt, hebben de Britten deze tand op een goeie dag weer teruggegeven aan de nieuwe koning van Sri Lanka en deze liet hem weer terug brengen naar waar deze hoort: in de Tempel van de Heilige Tand hier in Kandy.

En elk jaar wordt de Tand gelucht.
De oorspronkelijke bedoeling van deze processie was om de goden te aanbidden en te vragen om eindelijk regen te geven na een lange periode van droogte en ellende. De processie werd in gang gezet en zo waar ik zeg u : het begon te regenen! Om de goden niet in het harnas te jagen werd besloten van af toen elk jaar de processie te houden en zo de moessonregens te waarborgen.

Ondertussen is het een processie geworden van 10 dagen lang waar duizenden menen uit het hele land op afkomen. En naar mate je dichter bij de laatste dag naar Kandy komt, wordt de processie langer en langer. Wij zijn er in geslaagd kaartjes te krijgen voor de een na laatste dag. Wat een spanning!
Wij zitten opgepropt tegen elkaar op plastic stoeltjes op de veranda van het majestueuze Queens Hotel. Het bemachtigen van de kaartjes was een theaterstuk op zichzelf. Onze chauffeur Viraj is dagenlang aan het bellen geweest en steeds kregen we een nieuwe prijs te horen voor deze felbegeerde kaartjes. Het schijnt een hele klus te zijn om hier te mogen komen zitten. De prijs liegt er niet om. We hebben uiteindelijk 35 harde europegels per stoel betaald. Geen idee of het een normale prijs is. En nu maar hopen dat we van diezelfde stoel mogen vallen van verbazing.

Slangen van goud
En dat doen we! De lange optocht begint met tromgeroffel door mannen met witte hoofdbanden om. Vuurkorven op stelen waarin kokosnootschillen liggen die in de fik zijn gestoken en goed roken en stinken. Mannen met bruine blote bast, slangen van goud om hun gespierde bovenarmen, losse witte kantoenen broeken, kleurrijke sjerpen kruislings over de borst. Ze stampen met hun blote voeten waardoor de belletjes aan de enkelbanden rinkelen.

Dansers
Daar komen de dansers. Honderden jongens van klein naar groot dansen alsof ze in trans zijn. Het wemelt van de blote basten, gouden slangen fonkelen in het licht van de vuurkorven, witte sjerpen, grote gouden oorringen en vurige blikken. Zeer intens en intiem tegelijk.
En dan komen de olifanten. Met een trage maar krachtige tred komen ze dichterbij. Gemend door een trotse eigenaar. Niet eentje maar welgeteld 64 stuks. Van klein naar groot, versierd met kleurrijke kleden en duizenden lichtjes om hun hoofd, slurf en oren. Hun slurven zwieren zachtjes mee op de maat van de paukenslagen die hun begeleiders te berde brengen.
En dan na lange, lange tijd, zien we de olifant die de eer toebedeeld heeft gekregen om het kleinood te dragen. Op zijn rug een altaar waarin een kleine gouden pagode boven alles uit lijkt te steken: de Tand van de Boeddha is er weer!

End in zicht
Ondertussen is het publiek in slaap gevallen. De hoofden van duizenden toeschouwers knikkebollen en vallen op de schouders van de buren. Dat hindert niet, dat hoort erbij. Juist door de onbegrijpelijke lengte van de processie is dit festival een waar spektakel. Juist door deze onmenselijke lengte stijgt het boven alle andere festivals uit: alsof het wil zeggen: het gaat niet om u, hooggewaardeerd publiek (die kaartjes bestelt van eur 35 per stuk) maar om de Tand! (En om die reden laten we de echte tand in de tempel. Die is veel te heilig. Wat naar buiten gedragen wordt is een replica. Maar dat begrijpt u natuurlijk!) In een woord: geweldig!